Dag 4, Martina Franca en Taranto

Brrr. het is koud als ik de deuren opensla. Dit had ik niet verwacht. Alleen zomerse kleding ingepakt. Op het nieuws vertelde de snel sprekende dame in het blauw tijdens het journaal, dat er een koudefront vanuit het noorden naar het zuiden gaat. In Rimini zijn er drie doden gevallen door de storm. Vandaag lekker warm gekleed (2 jasjes aan) op weg naar Martina Franca. Voordeel van onze verblijfplaats is, dat het een goede uitvalbasis is voor vele richtingen.

Martina Franca is een prachtig plaatsje in het zuiden van de hoogvlakte Murge. We parkeren de auto bij Piazza xxx Septembre. We lopen onder de barokke stadspoort door die toegang geeft tot het centrum. Eerst kopen we sjaals. Het is zes graden buiten.

De basilica di San Martino heeft op de gevel een beeldhouwerk, dat San Martin op verbeeldt die zijn mantel deelt met een bedelaar. Het verhaal is dat hij de jas door midden deelt en geeft aan de schaars geklede man in de winter Daarna liep hij door in de ijzige kou met de helft van zijn jas. Toen brak de zon door. Die nacht droomde hij dat iemand zijn jas teruggaf. Toen hij wakker werd, was zijn jas weer heel.

Binnen in de kerk bezichtigen we het marmeren altaar. Het is een mooi plein met ook de Torre Civica.
De capocollo is een soort worst gemaakt in en rondom Martina Franca.
Het varkensvlees wordt gezouten en gemarineerd. Het ziet er niet smakelijk uit.
We treffen het, struinend over de markt zoeken we naar een gelegenheid om ons te warmen. Gelukkig kunnen we in een cafe een kopje koffie (Americano) drinken met een klein gebakje
Het parkeren is hier een onderneming op zich. Je moet bij een sigarette winkel ee parkeerkaart halen. Een heer was zo aardig om met Wilfred mee te lopen naar de winkel.

We gaan verder naar Taranto. Dit is van oorsprong een Griekse kolonie en ligt aan de Ionische zee. Ook wel de stad van de twee zeeën genoemd, omdat het op de scheidslijn ligt van de Mare Piccolo en Mare Grande.
Taranto is nog bekender als het land van de dolfijnen. Er zwemt hier een groep dolfijnen bij de eilandjes voor Taranto. We doen deze excursie niet, gezien de kou. Brr..

Wel bezichtigen we Il Castello Aragonese. Het imposante vierhoekige fort met de ronde torens en binnenplaats. We haken al snel af tijdens de rondleiding. De heer van de marine spreekt geen Engels. Ook in Puglia is het opvallend dat men slecht Engels spreekt.

Onderweg naar Alberobello stuurt de tomtom ons over slingerweggetjes met mooie vergezichten en trulli. Prachtige route en het koude weer is vergeten, de zon laat zich heel even zien. De bloemen staan mooi in bloei. Voor vanavond een restaurant uitgezocht dichtbij. Morgen naar Lecce. We gaan het beleven.
Chi mangia solo, crepa solo.
Ciao!